*Wiktoria*
Poniedziałek
Z racji,że chłopaki nie mieli dzisiaj żadnego treningu ani meczu postanowiliśmy zostać w Gorzowie. Przechadzaliśmy się ulicami miasta,co chwila zaczepiani przez kibiców. O ile Niels jakoś to znosił,o tyle Maciek nie był zbytnio zadowolony. Największą radochę miała Meg,która biegała i uśmiechała się to każdego przechodnia mówiąc mu przy okazji 'dzień dobry'. A Ludzi na ulicach było całkiem sporo,w końcu zbliżała się już pora obiadowa. Postanowiliśmy wracać powoli do hotelu. Pogoda,jak na tą porę roku,była bardzo ładna. Świeciło słońce,a temperatura sięgała prawie 20 stopni,tak więc nikomu nie spieszyło się,by wracać. Rozmawiali na przeróżne tematy,co rusz się śmiejąc.
dwa miesiące później
Jakiś czas temu siedziałam sobie spokojnie z Janowskim,a tu nagle wbiega Lilly i krzyczy,że Niels jej się oświadczył. Zaczęłyśmy skakać po łóżku i cieszyć się jak nienormalne. Teraz siedzimy i planujemy ich ślub. Maciek jest obecnie w Polsce,a Niels w Danii. Maggie jeszcze przez dwie godziny będzie w szkole. Lilly przyniosła mnóstwo katalogów z sukniami ślubnymi.
- Wiki spójrz na tą! Jest taka śliczna.
- Mała,mówisz tak nie po raz pierwszy. Podoba ci się prawie każda!
- No bo one wszystkie są takie idealne,no! A poza tym,mogłabyś mi pomóc w wyborze,a nie!
styczeń następnego roku, dzień ślubu
Jestem chyba tak samo podekscytowana jak panna młoda. Tak bardzo się cieszę ich szczęściem. Do tego Lilly wygląda tak ślicznie. Jedziemy już do kościoła,gdzie czekają na nas pan młody ze wszystkimi gośćmi. Tak,Niels jeszcze nie widział swojej przyszłej żony. Zobaczy ją dopiero,gdy ta wejdzie do kościoła.
Ceremonia przebiegła w najlepszym porządku. Przy składaniu przysięgi młodym załamywał się głos,jednak na ich twarzach cały czas gościł uśmiech. Po wszystkim udaliśmy się do pięknego pałacyku nieopodal,gdzie miało się odbyć wesele. Wszystko wyglądało bardzo pięknie.
koniec lutego
Siedzimy wszyscy przy wspólnym,niedzielnym obiedzie. Wszyscy,czyli ja,Maciek,Maggie,Lilly i Niels. Lilianka co rusz zagaduje Janowskiego,na temat tego kiedy mi się oświadczy. W końcu chłopak wstaje i wychodzi. Od rana nie ma humoru i nie wiem dlaczego. Posyłam wściekłe spojrzenie przyjaciółce i idę za chłopakiem.
- Janoś,co jest?
- Nic.
- No przecież widzę.
- Po prostu ona mnie już trochę denerwuje.Ciebie nie?
- Jakoś nie zwracam na to większej uwagi. Ona taka jest,czasem gada cały czas o tym samym. Nie przejmuj się tym aż tak bardzo.
- Ale to wkurza. Ja nie chcę niczego przyspieszać,żeby jakby coś się stało to żałować. Jeśli oni byli gotowi to okej,ale ja nie jestem. - powiedział,po czym przytulił się do mnie.
- Dla mnie nie musisz niczego przyspieszać.
Siedzieliśmy tak dosyć długo,zanim postanowiliśmy wrócić do reszty. Nigdy nie lubiłam niczego przyspieszać. Przecież jesteśmy razem i jesteśmy szczęśliwi,więc po co zmieniać coś na siłę?
--------------------------------------------------------------
No,tak więc gdy zaczynałam to pisać to nie wiedziałam,że skończę tak szybko. Aczkolwiek brak dalszych pomysłów na tę historię wziął górę i oto jest epilog. Kompletnie nieudany,wiem.
Na razie będę na Jepsenowa a za jakiś czas w internecie powinno się pojawić coś związanego z siatkówką :) Także nie znikam całkowicie z blogerskiego światka i mam nadzieję,że będziecie dalej ze mną. Miło mi było,gdy to komentowaliście i miło mi było gdy Wam się to podobało. Nie jestem w pełni zadowolona z tej historii,ale to już nic dziwnego u mnie :D
DO NAPISANIA LUDZISKA!
sobota, 14 grudnia 2013
niedziela, 25 sierpnia 2013
ZAWIESZAM
Jak na razie nie ma to najmniejszego sensu, nie jestem w stanie nic napisać. Moja wena wyjechała na wakacje i do tej pory nie wróciła. Kiedyś może wrócę, a tym czasem dziękuję Wam bardzo za komentarze i ponad 10K wejść ♥
piątek, 26 lipca 2013
The Versatile Blogger
Zostałam nominowana do The Versatile Blogger http://xstatuesxx.blogspot.com/ za co baaardzo dziękuję ♥
Fakty:
1. Mam na imię Paulina :)
Fakty:
1. Mam na imię Paulina :)
2. Bardzo lubię czytać książki ♥
3. To nie jest mój pierwszy blog.
4. Zaczęłam pisać dla zabawy, z nudów :D
5. Strasznie boję się pająków ;-;
6. Poza żużlem lubię F1, siatkówkę, piłkę ręczną :)
7. Kocham muzykę ♥
Nominuję:
Zasady konkursu:
1. Podziękuj nominującemu na Jego blogu.
2. Pokaż nagrodę The Versatile Blogger u siebie na blogu.
3. Napisz 7 faktów o sobie.
4. Nominuj 15 blogów, które na to zasługują.
5. Poinformuj ich o nominacji.
środa, 24 lipca 2013
Dziesiąty.
Obudził ją dźwięk przychodzącej wiadomości. Leniwie otworzyła oczy i sięgnęła po telefon, na którym czekał sms o treści "Dzień dobry, kocham Cię x". Mimowolnie się uśmiechnęła. Doszło do niej, że trochę niepotrzebnie nakrzyczała na chłopaka. W końcu chciał dobrze. Szybko wystukała wiadomość " Możesz przyjechać? Musimy pogadać." i wygrzebała się z ciepłego łóżka. Zgarniając po drodze luźne dresy i koszulkę, udała się do łazienki.
Było bardzo wcześnie, gdy zeszła do kuchni. Zegarki wskazywały godzinę 7:47 nad ranem. Miała tylko nadzieję, że mała jeszcze trochę pośpi, a ona na spokojnie będzie mogła porozmawiać z młodym Polakiem. Kilka minut później rozległo się pukanie do drzwi, w których dziewczyna ujrzała Maćka.
- Wejdź proszę, tylko cicho bo mała śpi. - chłopak pokiwał głową i skierował się do salonu. Widać było gołym okiem, że mało spał. smutnym wzrokiem spoglądał w kierunku dziewczyny, która weszła do pomieszczenia z dwoma kubkami kawy. Polka, widząc przygnębioną twarz chłopaka, podeszła i ukucnęła przed nim.
- No już Janoś, uśmiechnij się. - powiedziała radośnie, i nie czekając na reakcję Magic'a wpiła się w jego usta. Zaskoczony wyraz twarzy żużlowca rozbawił młoda mamę.
- Nie rozumiem. Wczoraj nie chciałaś ze mną gadać, a dzisiaj...
- Oj Janowski. Było, minęło. Przepraszam, że na ciebie nakrzyczałam.
- A ja przepraszam, że wrzuciłem cię do wody. Obiecuję więcej tego nie robić. - w końcu na jego twarzy zagościł uśmiech.
- Lubię jak się uśmiechasz. A teraz mów, ile spałeś?
- Dwie, może trzy godziny. A czemu pytasz?
- Bo widzę, że jesteś zmęczony. Cholernie zmęczony.
- To nic takiego.
- Nie, wcale. Mecze, podróże a gdy możesz spać, to śpisz góra 3 godziny. Bardzo mądre, wiesz ? - powiedziała z ironią w głosie.
- Zawsze mogę iść teraz spać. Z tobą. - uśmiechnął się cwaniacko i pocałował Wiktorię.
- Debil. - skwitowała krótko i uśmiechnęła się.
- Ale za to twój debil.
- Mój debil właśnie grzecznie idzie odespać noc. Już!
- Ale chodź ze mną.- zrobił oczy kota ze Shrek'a i po chwili leżeli już w łóżku dziewczyny. Nie trzeba było długo czekać, żeby poczuć miarowy oddech chłopaka. Brunetce nie pozostało nic innego jak zamknąć oczy i oddać się w objęcia Morfeusza.
Obudziły ich kiepsko tłumione śmiechy dochodzące z salonu. Wstali i zeszli na dół by sprawdzić, do kogo one należą. Co zobaczyli? Meggie i Lilly 'znęcające się' nad Iversenem. Biedny, ma łaskotki w prawie każdym miejscu, co dziewczyny sprytnie wykorzystały. Duńczyk płakał ze śmiechu i nieudolnie próbował się uwolnić. Cała trójka, widząc śmiejącą się parę postanowiła skończyć psoty i wstać z podłogi.
- Widzę, że dobrze się bawicie.
- One może tak, ale ja nie. - odpowiedział Niels z udawanym naburmuszeniem, by po chwili znów się roześmiać.
Po obiedzie obaj panowie musieli zbierać się na lotnisko. Tak więc grzecznie się pożegnali i wyszli z mieszkania. Natomiast panie zdecydowały, że zrobią im małą niespodziankę i polecą na mecz pomiędzy gorzowską Stalą a tarnowską Unią. W sobotę z samego rana udały się na lotnisko w Londynie, skąd miały samolot do Poznania. Stamtąd odebrał je pan Tomek Gollob, dzięki któremu nie będą miały problemu z dostaniem się do parkingu.
NIEDZIELNE POPOŁUDNIE
Do meczu pozostały niecałe trzy godziny. Lilly, Meg i Wiki jechały właśnie razem z panem Tomkiem na Śląską. Na miejscu byli już juniorzy obu ekip, Matej, Greg i Janek. Dziewczyny wysiadły z busa żużlowca, podziękowały i życzyły powodzenia. Dla Brytyjki to było coś nowego. Duży stadion, profesjonalne trybuny, na których powoli pojawiali się kibice miejscowych. Natomiast Polka przychodziła jeszcze na stary stadion. Na tym była tylko raz.
Wjeżdżaliśmy właśnie na stadion Edwarda Jancarza, gdzie mieliśmy się zmierzyć z miejscową Stalą. Zaczęliśmy rozpakowywać sprzęt, gdy ktoś zasłonił mi oczy. "Zgadnij kto to" usłyszałem, po czym ujrzałem średniego wzrostu brunetkę.
- Wiki?!
- No Wiki, Wiki. A kogo się spodziewałeś?
- Nikogo, ale... Co ty tu robisz?
- Ano jestem. Z Lilly postanowiłyśmy, że przylecimy na mecz.
- Genialny pomysł. - powiedziałem i pocałowałem moją dziewczynę.
Rozmawialiśmy z Janosiem, gdy podbiegła do nas mała i przytuliła się do chłopaka. Bardzo go polubiła przez ten czas. Cieszyło mnie, że mała szybko zjednała sobie zarówno Maćka, jak i Lilly.
Mecz zakończył się wygraną gospodarzy, co mnie strasznie cieszyło. Maciek był drugim najlepiej punktującym zawodnikiem w ekipie Jaskółek, jednak nie był zbytnio zadowolony. Jak sam stwierdził, 7 'oczek' to za mało na jego możliwości. Iversen też nie był do końca szczęśliwy i narzekał na jedynki, które mu się przydarzyły.
-----------------------
O ile początek mi w miarę wyszedł, o tyle końcówkę zjebałam -,- Standardowo już, nie wiem kiedy będzie następny rozdział. Jakaś masakra, bo wenę mam w nocy XD ale dobra, mam nadzieję, że się Wam spodoba :D
CZYTASZ? KOMENTUJ!
Było bardzo wcześnie, gdy zeszła do kuchni. Zegarki wskazywały godzinę 7:47 nad ranem. Miała tylko nadzieję, że mała jeszcze trochę pośpi, a ona na spokojnie będzie mogła porozmawiać z młodym Polakiem. Kilka minut później rozległo się pukanie do drzwi, w których dziewczyna ujrzała Maćka.
- Wejdź proszę, tylko cicho bo mała śpi. - chłopak pokiwał głową i skierował się do salonu. Widać było gołym okiem, że mało spał. smutnym wzrokiem spoglądał w kierunku dziewczyny, która weszła do pomieszczenia z dwoma kubkami kawy. Polka, widząc przygnębioną twarz chłopaka, podeszła i ukucnęła przed nim.
- No już Janoś, uśmiechnij się. - powiedziała radośnie, i nie czekając na reakcję Magic'a wpiła się w jego usta. Zaskoczony wyraz twarzy żużlowca rozbawił młoda mamę.
- Nie rozumiem. Wczoraj nie chciałaś ze mną gadać, a dzisiaj...
- Oj Janowski. Było, minęło. Przepraszam, że na ciebie nakrzyczałam.
- A ja przepraszam, że wrzuciłem cię do wody. Obiecuję więcej tego nie robić. - w końcu na jego twarzy zagościł uśmiech.
- Lubię jak się uśmiechasz. A teraz mów, ile spałeś?
- Dwie, może trzy godziny. A czemu pytasz?
- Bo widzę, że jesteś zmęczony. Cholernie zmęczony.
- To nic takiego.
- Nie, wcale. Mecze, podróże a gdy możesz spać, to śpisz góra 3 godziny. Bardzo mądre, wiesz ? - powiedziała z ironią w głosie.
- Zawsze mogę iść teraz spać. Z tobą. - uśmiechnął się cwaniacko i pocałował Wiktorię.
- Debil. - skwitowała krótko i uśmiechnęła się.
- Ale za to twój debil.
- Mój debil właśnie grzecznie idzie odespać noc. Już!
- Ale chodź ze mną.- zrobił oczy kota ze Shrek'a i po chwili leżeli już w łóżku dziewczyny. Nie trzeba było długo czekać, żeby poczuć miarowy oddech chłopaka. Brunetce nie pozostało nic innego jak zamknąć oczy i oddać się w objęcia Morfeusza.
Obudziły ich kiepsko tłumione śmiechy dochodzące z salonu. Wstali i zeszli na dół by sprawdzić, do kogo one należą. Co zobaczyli? Meggie i Lilly 'znęcające się' nad Iversenem. Biedny, ma łaskotki w prawie każdym miejscu, co dziewczyny sprytnie wykorzystały. Duńczyk płakał ze śmiechu i nieudolnie próbował się uwolnić. Cała trójka, widząc śmiejącą się parę postanowiła skończyć psoty i wstać z podłogi.
- Widzę, że dobrze się bawicie.
- One może tak, ale ja nie. - odpowiedział Niels z udawanym naburmuszeniem, by po chwili znów się roześmiać.
Po obiedzie obaj panowie musieli zbierać się na lotnisko. Tak więc grzecznie się pożegnali i wyszli z mieszkania. Natomiast panie zdecydowały, że zrobią im małą niespodziankę i polecą na mecz pomiędzy gorzowską Stalą a tarnowską Unią. W sobotę z samego rana udały się na lotnisko w Londynie, skąd miały samolot do Poznania. Stamtąd odebrał je pan Tomek Gollob, dzięki któremu nie będą miały problemu z dostaniem się do parkingu.
NIEDZIELNE POPOŁUDNIE
Do meczu pozostały niecałe trzy godziny. Lilly, Meg i Wiki jechały właśnie razem z panem Tomkiem na Śląską. Na miejscu byli już juniorzy obu ekip, Matej, Greg i Janek. Dziewczyny wysiadły z busa żużlowca, podziękowały i życzyły powodzenia. Dla Brytyjki to było coś nowego. Duży stadion, profesjonalne trybuny, na których powoli pojawiali się kibice miejscowych. Natomiast Polka przychodziła jeszcze na stary stadion. Na tym była tylko raz.
Wjeżdżaliśmy właśnie na stadion Edwarda Jancarza, gdzie mieliśmy się zmierzyć z miejscową Stalą. Zaczęliśmy rozpakowywać sprzęt, gdy ktoś zasłonił mi oczy. "Zgadnij kto to" usłyszałem, po czym ujrzałem średniego wzrostu brunetkę.
- Wiki?!
- No Wiki, Wiki. A kogo się spodziewałeś?
- Nikogo, ale... Co ty tu robisz?
- Ano jestem. Z Lilly postanowiłyśmy, że przylecimy na mecz.
- Genialny pomysł. - powiedziałem i pocałowałem moją dziewczynę.
Rozmawialiśmy z Janosiem, gdy podbiegła do nas mała i przytuliła się do chłopaka. Bardzo go polubiła przez ten czas. Cieszyło mnie, że mała szybko zjednała sobie zarówno Maćka, jak i Lilly.
Mecz zakończył się wygraną gospodarzy, co mnie strasznie cieszyło. Maciek był drugim najlepiej punktującym zawodnikiem w ekipie Jaskółek, jednak nie był zbytnio zadowolony. Jak sam stwierdził, 7 'oczek' to za mało na jego możliwości. Iversen też nie był do końca szczęśliwy i narzekał na jedynki, które mu się przydarzyły.
-----------------------
O ile początek mi w miarę wyszedł, o tyle końcówkę zjebałam -,- Standardowo już, nie wiem kiedy będzie następny rozdział. Jakaś masakra, bo wenę mam w nocy XD ale dobra, mam nadzieję, że się Wam spodoba :D
CZYTASZ? KOMENTUJ!
środa, 8 maja 2013
Dziewiąty.
- No powiedz !
- Jesteś strasznie niecierpliwa.
- o Maciek ! Proszę, proszę, proszę !
- Zaraz będziemy na miejscu.
- Powiedz ! Maciek powiedz, powiedz, powiedz !
Gdyby nie to, że chwile potem dojechali na miejsce, można by współczuć Janosiowi. Ale takie życie z Wiktorią. Biada temu, kto zbyt długo utrzymuje ją w niepewności.
Chłopak zawiązał jej oczy i zaprowadził nad jezioro. Ale nie byle jakie jezioro. Piękna woda i do tego zielona polana. Pogoda tylko podkreśla piękno tego miejsca. Błękitne niebo oraz cudowne letnie słońce. Czego więcej trzeba do szczęścia Brytyjczykowi, dla którego taka pogoda to rzadkość ?
- Możesz zdjąć przepaskę.
Dziewczyna otworzyła oczy i .... zamarła. To miejsce ją zaskoczyło. Nie była tu od .. No właśnie. Już nawet nie pamięta. Ale skąd on .....
- Widzę, że jesteś zaskoczona. Skąd Niels wiedział, że ci się spodoba ?
No tak, Iversen. To z nim byłam tu po raz ostatni. Jakieś 5 lat temu, no może trochę mniej. On jednak zna mnie trochę za bardzo. Czasem mam wrażenie, że wie o mnie więcej niż ja sama.
- Wiesz, Niels wie o mnie bardzo dużo.
- Zauważyłem. Ale to dobrze.
- Dobrze ?
- Bo ja wiem o tobie dość mało.
- Czasem dobrze jest nie wiedzieć.
- A jednak chciałbym wiedzieć.
Stali tak w ciszy, przytuleni do siebie. Do czasu, aż Janoś wpadł na genialny pomysł. A przynajmniej on uważał, że jest genialny. Wziął dziewczynę na ręce i skoczył z nią do wody. Można było tylko usłyszeć plusk wody, pisk Wiki i śmiech Janowskiego.
- Janoś ty idioto ! Pojebało cię ? - krzyczała zdenerwowana dziewczyna, wychodząc z wody.
- Może i pojebało. Ale i tak mnie kochasz.
- Nie byłabym taka pewna na twoim miejscu.
- Wiki kochanie. Nie bądź zła.
- Trzeba było myśleć, zanim wrzuciłeś mnie do wody.
- No, ale proszę cię skarbie.
- Weź się odczep. - chłopak dobiegł do niej i mocno ją przytulił.
- Przepraszam kochanie. Proszę, nie bądź zła.
- Janoś. Zawieź mnie do domu.
- Ale ..
- Po prostu zawieź, okej ?
- No dobrze. - odpowiedział zrezygnowany i poszli do samochodu.
Siedzieli w ciszy i wracali do Londynu. Magic wbijał paznokcie w kierownicę, a w środku kipiał ze złości i przeklinał siebie. Wiktoria siedziała prosto i wpatrywała się w drogę. Czy była zła ? Tak. Trochę nie dziwne.
**wieczór tego samego dnia**
- Maggie ! Daj mu już spokój ! - krzyczała Wiktoria. Mała męczyła Warda od rana. Biedactwo, pewnie ma już dość.
- Nie ! Ja chcę się bawić z Darcy'm.
- Powinnaś już spać. Jest późno. - powiedział łagodnym, ale zmęczonym głosem piegusek.
- Darcy też jest zmęczony. Daj mu już spokój. Pobawicie się innym razem.
- Ale ...
- Idź spać bo jutro nie będzie słodyczy !
- No dobrze. - wysyczała przez zaciśnięte zęby dziewczynka i pobiegła do swojego pokoju.
- Po kim to dziecko ma tyle energii ?
- Nie wiem. Wiesz, mieszkała z moją kuzynką... A jej życie kręci się wokół tańca.
- To na prawdę dużo wyjaśnia.
- Przepraszam cię za nią. Chociaż w sumie. Pretensje kieruj do Janowskiego.
- Uuu. Pokłóciliście się.
- To jego wina.
- Normalny człowiek zapytałby o co chodzi. Ale ja mam to gdzieś. Trzymaj się. Ja lecę.
- Tak, tak. Do zobaczenia.
*Było dobrze. Jest źle. Trzeba by było zrobić, żeby znów było dobrze. Ale to później. Teraz trzeba iść spać.*
Wiki zgarnęła piżamę i weszła do łazienki. Szybko zdjęła ubrania i weszła pod prysznic. Gorąca woda spływała po jej, i tak już rozgrzanym, ciele. Ale mimo wszystko nie wyszła. Stała tak przez jakiś czas, póki nie doszło do niej, że to bez sensu. Zakręciła kurki, owinęła się ręcznikiem i wyszła. Włosy związała w luźnego warkocza i ubrała piżamę. Teraz czekała ją tylko próba uśnięcia. A to wcale nie lada wyzwanie. Zamknęła okno, zgasiła światło i położyła się w ciepłym łóżku. Jej telefon dał znać, że dostała wiadomość. Dobrze wiedziała od kogo. "Przepraszam kochanie. Śpij dobrze. Kocham cię." Uśmiechnęła się, odłożyła telefon i zasnęła.
-------------------------------------------------
Sukces ! Po długich męczarniach udało mi się napisać :) Mam nadzieję, że teraz nie będzie takich długich przerw. Myślę, że wam się spodoba :D
- Jesteś strasznie niecierpliwa.
- o Maciek ! Proszę, proszę, proszę !
- Zaraz będziemy na miejscu.
- Powiedz ! Maciek powiedz, powiedz, powiedz !
Gdyby nie to, że chwile potem dojechali na miejsce, można by współczuć Janosiowi. Ale takie życie z Wiktorią. Biada temu, kto zbyt długo utrzymuje ją w niepewności.
Chłopak zawiązał jej oczy i zaprowadził nad jezioro. Ale nie byle jakie jezioro. Piękna woda i do tego zielona polana. Pogoda tylko podkreśla piękno tego miejsca. Błękitne niebo oraz cudowne letnie słońce. Czego więcej trzeba do szczęścia Brytyjczykowi, dla którego taka pogoda to rzadkość ?
- Możesz zdjąć przepaskę.
Dziewczyna otworzyła oczy i .... zamarła. To miejsce ją zaskoczyło. Nie była tu od .. No właśnie. Już nawet nie pamięta. Ale skąd on .....
- Widzę, że jesteś zaskoczona. Skąd Niels wiedział, że ci się spodoba ?
No tak, Iversen. To z nim byłam tu po raz ostatni. Jakieś 5 lat temu, no może trochę mniej. On jednak zna mnie trochę za bardzo. Czasem mam wrażenie, że wie o mnie więcej niż ja sama.
- Wiesz, Niels wie o mnie bardzo dużo.
- Zauważyłem. Ale to dobrze.
- Dobrze ?
- Bo ja wiem o tobie dość mało.
- Czasem dobrze jest nie wiedzieć.
- A jednak chciałbym wiedzieć.
Stali tak w ciszy, przytuleni do siebie. Do czasu, aż Janoś wpadł na genialny pomysł. A przynajmniej on uważał, że jest genialny. Wziął dziewczynę na ręce i skoczył z nią do wody. Można było tylko usłyszeć plusk wody, pisk Wiki i śmiech Janowskiego.
- Janoś ty idioto ! Pojebało cię ? - krzyczała zdenerwowana dziewczyna, wychodząc z wody.
- Może i pojebało. Ale i tak mnie kochasz.
- Nie byłabym taka pewna na twoim miejscu.
- Wiki kochanie. Nie bądź zła.
- Trzeba było myśleć, zanim wrzuciłeś mnie do wody.
- No, ale proszę cię skarbie.
- Weź się odczep. - chłopak dobiegł do niej i mocno ją przytulił.
- Przepraszam kochanie. Proszę, nie bądź zła.
- Janoś. Zawieź mnie do domu.
- Ale ..
- Po prostu zawieź, okej ?
- No dobrze. - odpowiedział zrezygnowany i poszli do samochodu.
Siedzieli w ciszy i wracali do Londynu. Magic wbijał paznokcie w kierownicę, a w środku kipiał ze złości i przeklinał siebie. Wiktoria siedziała prosto i wpatrywała się w drogę. Czy była zła ? Tak. Trochę nie dziwne.
**wieczór tego samego dnia**
- Maggie ! Daj mu już spokój ! - krzyczała Wiktoria. Mała męczyła Warda od rana. Biedactwo, pewnie ma już dość.
- Nie ! Ja chcę się bawić z Darcy'm.
- Powinnaś już spać. Jest późno. - powiedział łagodnym, ale zmęczonym głosem piegusek.
- Darcy też jest zmęczony. Daj mu już spokój. Pobawicie się innym razem.
- Ale ...
- Idź spać bo jutro nie będzie słodyczy !
- No dobrze. - wysyczała przez zaciśnięte zęby dziewczynka i pobiegła do swojego pokoju.
- Po kim to dziecko ma tyle energii ?
- Nie wiem. Wiesz, mieszkała z moją kuzynką... A jej życie kręci się wokół tańca.
- To na prawdę dużo wyjaśnia.
- Przepraszam cię za nią. Chociaż w sumie. Pretensje kieruj do Janowskiego.
- Uuu. Pokłóciliście się.
- To jego wina.
- Normalny człowiek zapytałby o co chodzi. Ale ja mam to gdzieś. Trzymaj się. Ja lecę.
- Tak, tak. Do zobaczenia.
*Było dobrze. Jest źle. Trzeba by było zrobić, żeby znów było dobrze. Ale to później. Teraz trzeba iść spać.*
Wiki zgarnęła piżamę i weszła do łazienki. Szybko zdjęła ubrania i weszła pod prysznic. Gorąca woda spływała po jej, i tak już rozgrzanym, ciele. Ale mimo wszystko nie wyszła. Stała tak przez jakiś czas, póki nie doszło do niej, że to bez sensu. Zakręciła kurki, owinęła się ręcznikiem i wyszła. Włosy związała w luźnego warkocza i ubrała piżamę. Teraz czekała ją tylko próba uśnięcia. A to wcale nie lada wyzwanie. Zamknęła okno, zgasiła światło i położyła się w ciepłym łóżku. Jej telefon dał znać, że dostała wiadomość. Dobrze wiedziała od kogo. "Przepraszam kochanie. Śpij dobrze. Kocham cię." Uśmiechnęła się, odłożyła telefon i zasnęła.
-------------------------------------------------
Sukces ! Po długich męczarniach udało mi się napisać :) Mam nadzieję, że teraz nie będzie takich długich przerw. Myślę, że wam się spodoba :D
Subskrybuj:
Posty (Atom)